Een knotsgekke wedstrijd
Na het 4-4 gelijkspel in de eerste ronde mocht het tweede aantreden tegen ENO 1. Zo ongeveer het sterkste team uit klasse 4B. Maar voordat we de wedstrijd bespreken eerst aandacht voor een mooie primeur; voor het eerst spelen dit seizoen drie teams van PSV DoDO/BDSV mee in de KNSB-competitie. Het eerst in klasse 3B, het tweede in 4B en het derde in 5C. 50 schakers in de zaal, en dat op een zaterdag achterna middag. Wat je al niet kunt bereiken als een paar verenigingen de krachten bundelen! Dat maakt het seizoen nu al geslaagd.
Dan naar de wedstrijd. Oh nee, toch niet. Er waren afmeldingen bij het tweede en derde en dus werd het invalcircus weer opgestart. Meestal geen probleem, maar nu duurde het toch tot vrijdagavond voordat we compleet waren. Redder des vaderlands was uiteindelijk Hans Lijster, hoe kan het ook anders? Toen ik hem vrijdagavond belde was het eerste wat hij vroeg: “spelen we in Zwolle?” Als invaller in het eerste SOS-achttal van BDSV speelde Hans daar namelijk al een paar legendarische partijen. Helaas was het geen Zwolle, maar desondanks was Hans bereid om zijn zorgvuldig onderhouden tuin enigszins te laten versloffen om mee te kunnen doen. Hij leverde een prima pot af in het derde, maar het bleek net niet genoeg om er een resultaat uit te halen. Aan de inzet ontbrak het in elk geval niet. Bedankt Hans! Sem en Nathan vielen bij ons in. De jeugd heeft tenslotte de toekomst.
Om 13:00 uur werd zoals altijd afgetrapt. Er hing geen klok in de zaal, dus we kunnen dat tijdstip niet met zekerheid bevestigen. Is het erg dat er geen klok hing, hoor ik u denken. Je zou denken van niet, maar verderop in dit verslag blijkt het toch geen onbelangrijk detail te zijn.
Een eerste blik langs de velden was positief te noemen. Nathan leek iets onder druk te staan, maar Sem en Willem waren goed bezig. Remy en Jacco gebruikten veel tijd, maar dat is in dit team niks nieuws onder de zon. Remy en Willem waren op 7 en 8 geposteerd, met de opdracht van de teamleider om ‘gewoon’ te winnen. Sterspeler Kevin werd ‘gedegradeerd’ naar bord 3 en Jeroen ‘gepromoveerd’ naar bord 1. Je moet iets tegen zo’n sterke tegenstander.
Na dit prima begin ging het snel bergafwaarts. Sem kwam goed uit de opening, bezorgde zijn tegenstander een dubbelpion op F6 en ging op de zwarte koning af. De goede voortzetting bleek te lastig te vinden (zo begreep ik na de partij uit de onverbiddelijke computer van Dirk). En zoals het zo vaak gaat in dit spelletje raak je dan de weg kwijt en levert het zelfs een nul op. Helaas, maar wel een leuke pot en de potentie is er absoluut. Sem ging vrolijk verder met snelschaken, maar eerst was er weinig animo. Na de uitroep ‘het is hier verdorie toch een SCHAAKclub’ veranderde dat gelukkig.
Bij Nathan leek er op bord 5 eerst geen vuiltje aan de lucht, maar na wat passieve zetten in de opening volgde er een vervelend middenspel. Nathan kwam niet meer onder de druk uit, en wikkelde dan maar af naar een ongelijke loper eindspel met twee pionnen minder. Een goede praktische poging, maar het bleek niet genoeg. Eigenlijk gewoon een prima pot van zijn tegenstander. Gelukkig voor Nathan was het resultaat de avond daarvoor een stuk beter.
Er was dus al vrij snel een achterstand, maar een blik op de andere borden bood wat hoop. Willem was prima bezig, ikzelf ook en dus hielden we de moed erin. Maar het moest eerst echt toch nog wat slechter gaan. Willem won al snel een kwaliteit, maar had nog een lange winstvoering te gaan. En ook Bruun moest het onderspit delven. Hij zette zijn witpartij aan bord 4 prima op en probeerde in het middenspel met dame en paard de zwarte koning naar de keel te vliegen. Alleen stond zijn eigen koning ook op de tocht. Dat bood zijn tegenstander de mogelijkheid om af te wikkelen naar een gunstig dame-eindspel met een pion meer. Toen even later de dames gedwongen van het bord afgingen bleef een verloren koningseindspel over. Kenmerkend voor Bruun bleef hij tot het bittere eind doorvechten. Dat levert verrassend vaak nog wat op, maar nu helaas niet.
Lichtpuntjes waren er zowaar ook. Remy kreeg een halfje na een goed getimed remise aanbod. De computer sloeg halverwege de partij al een keer uit naar -6. Remy was wit dus dat is niet best. Maar zoals gezegd wist Remy het te keepen en dat dat halfje belangrijk was is een understatement. Het lijkt wel alsof halfjes soms belangrijker zijn dan enen in spannende wedstrijden. De kille cijfers zeggen natuurlijk iets anders, maar het voelt soms wel zo.
Ikzelf had een van mijn betere partijen in lange tijd. Ik had me nog zo voorgenomen om te openen met 1. E4, maar toen ik de 2149 rating van mijn tegenstander zag bleef ik toch maar bij het vertrouwde D4. Laf, ik weet het, maar het werkte wonderbaarlijk genoeg wel. Mijn tegenstander speelde 1. D4 D5 2. C4 PC6. Dat gebeurt niet vaak en ik had dan ook geen idee wat te doen. Ik offerde een pion, en voor mijn gevoel speelden we allebei logische zetten. Totdat ik plotsklaps het idee kreeg best wel goed te staan. En dat was ook zo. Het werd zelfs best wel snel gewonnen, omdat er zoveel trucs in de stelling zaten dat groot materiaalwinst aanstaande was. Een wanhoopspoging van mijn tegenstander bleek ook echt wanhoop, en even later moest hij opgeven. Verbouwereerd vroeg hij waar het nu misging, en eerlijk – ik wist het zelf ook niet. Maar het voelde wel heel erg lekker.
Resumé: 1,5 – 3,5 achter met nog 3 partijen te gaan. Willem stond gewonnen maar was nog niet klaar, Kevin stond slecht maar er kon nog van alles gebeuren en Jeroen had een remisestelling. Het was dus billenknijpen en hopen op 4-4. Dat het nog meer werd kon niemand vermoeden. Er brak een knotsgekke fase aan.
Te beginnen met Jeroen. Op bord 1 trof hij de andere sterspeler van ENO met 2142. Oftewel, niks te verliezen. Na een rustige opening ging de tegenstander van Jeroen voor een tactische wending, die voor hem goed bleek maar niet goed werd uitgevoerd. Jeroen miste alleen ook ergens iets, waardoor hij in een lastig eindspel terecht kwam. Jeroen twee lopers, zijn tegenstander een toren en twee pionnen meer. Maar computer kan makkelijk zeggen dat die toren en twee pionnen sterker zijn, twee van die losgeslagen lopers zijn in de praktijk misschien wel beter. Zeker voor stervelingen als wij. Jeroen’s tegenstander speelde al vrij snel niet de beste zetten, waardoor Jeroen de vijandige toren oneindig kon opjagen en minstens zetherhaling had.
De tegenstander van Jeroen werd echter afgeleid door het ontbreken van een klok in de speelzaal. Hij wilde om persoonlijke redenen graag weten hoe laat het was – maar dat kon dus niet. Alle begrip daarvoor natuurlijk, maar ja wij konden er verder ook niet zoveel aan doen. Er volgde ook nog een discussie over de notatie. Dit is niet Jeroen’s sterkste kant, dus daar keken wij dan ook weer niet heel raar van op. Dit gebeurde ook nog eens rond de 40e zet, enige consternatie dus. Wedstrijdleider Erik bracht de rust gelukkig terug. De tegenstander van Jeroen liet alleen op de volgende zet pardoes zijn toren opsluiten – weg remisestelling, hallo broodnodig punt voor ons. Jeroen kon zijn gelukkig niet op en speelde het eindspel strak uit. Het kon nog!
Willem stond ook nog steeds gewonnen en dat bleef zo. Hij liet zijn tegenstander toch nog dreigend komen, maar bleef gelukkig kalm en verzilverde zijn materiaal voorsprong. Eigenlijk gewoon een prima pot. We weten allemaal dat een gewonnen stelling ook echt winnen misschien wel het moeilijkste is in het schaken, maar Willem liet zien hoe het moet. Knap rustig gebleven, en met vaste hand zijn stukken naar de winst gevoerd.
Over de laatste partij, van Kevin, zal ik kort zijn. Niet dat er niet genoeg over te vertellen valt – maar ik zou deze krankzinnige partij op geen enkele manier recht kunnen doen op papier. Kevin had op zet 11 een rustige stelling, maar dat was een zet of zeven wel later. Chaos op het bord. Een pion ‘offer’ werd gevolgd door een correct stukoffer. Zijn tegenstander dacht ‘dat kan ik ook, maar dan beter’ en gaf zijn toren al dan niet bewust weg. Toen ik op dat moment langsliep en Kevin nog een pion kon snaaien dacht ik ‘kat in het bakkie’. Kevin bleef echter van die pion af en toen bleek het allemaal nog erg ingewikkeld. Kevin had een kwal meer, maar zag verbonden vrijpionnen op de a- en b-vleugel angstwekkend snel op zich afkomen. Tel daarbij op vliegende tijdnood, en Kevin lukte het niet om de pionnen af te stoppen. Zijn tegenstander miste een simpele paardvork. Maar ja, hij kon ook promoveren en zie die verleiding maar eens te bedwingen. Kevin moest dus een toren teruggeven. Maar dat was gelukkig niet het einde. Zijn tegenstander gaf namelijk een paar zetten weer een loper weg. Kevin wikkelde af naar een toreneindspel met twee pionnen meer op de f- en h-lijn. De computer geeft het remise, maar in de praktijk is dat natuurlijk ongelooflijk moeilijk. Er volgde een ‘foutje’, waarna Kevin het wel heel vakkundig uitspeelde. Wij waren allen onder de indruk van deze les toreneindspeltechniek. 0-1 en een 4,5 – 3,5 overwinning. Wat een wedstrijd, wat een ontlading en wat een lekker begin van het weekend. Nu doorpakken!